Michel van der Plas
Zoals beloofd vandaag aandacht voor het overlijden van schrijver en dichter Michel van der Plas. Hij overleed twee dagen geleden op 85-jarige leeftijd. Zijn zoon maakte dat bekend. Zijn naam was een pseudoniem voor Ben Brinkel. Er zullen waarschijnlijk aardig wat mensen zijn die zeggen Michel van der Plas? Wie was dat dan? Maar als je vertelt dat hij teksten schreef voor Frans Halsema, voor Wim Sonneveld en vele andere cabaretiers dan begint er misschien iets te dagen. Wie kent niet de ‘Tearoom Tango’ en ‘Frater Venantius’ waar veel mensen naar keken en naar luisterden als deze nummers bij de Arbeidsvitaminen voorbij kwamen op de radio. Prachtige teksten waren het, vol ironie. Maar dat hij daarnaast ook vele dichtbundels vol schreef, al of niet met een katholieke ondertoon. was bij veel mensen niet bekend. Hij wist veel van katholicisme.
Een van zijn mooiste teksten vind ik een nummer wat hij schreef voor Frans Halsema, namelijk ‘Voor haar’. En natuurlijk ook het mooie ‘Kees’ en ‘Zondagmiddag Buitenveldert’. Er is nu na na zijn dood allerlei aandacht voor het werk van van der Plas, aandacht die hij tijdens zijn leven maar met mate kreeg. Daar was hij wel eens verdrietig over, terecht overigens. Meestal ging een ander met de eer strijken.Hij verdient veel meer waardering. Zoals bijvoorbeeld het vierregelige gedichtje Spleen. Het is prachtige juist vanwege zijn eenvoud. Maar het gedichtje werd toegeschreven aan Godfried Bomans.
Spleen
Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
Ik wil jullie natuurlijk ook niet ‘Voor haar’ onthouden, dat prachtige nummer van Frans Halsema.
Voor haar
In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
In mijn ogen woont ze, in mijn oren
Ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee
Soms begint ze in mijn hart te zingen
Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan
En door haar weet ik dan door te dringen
Tot de onvermoede schat van ons bestaan
Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar
Zij kent al mijn dromen en mijn wanen
Al mijn haast en al mijn honger en mijn spijt
Als ik lach kent zij alleen de tranen
Die daar achter liggen in de tijd
Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar
Zij is meer dan deze woorden zeggen
In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
Maar wie weet een wonder uit te leggen
En een wonder draag ik met me mee
En als laatste een gedicht wat nauwelijks iemand zal kennen maar wat ook zeker de moeite waard is om het te lezen en herlezen.
Wind
Vanmorgen is de grote wind gekomen
met een almachtige krachtige veeg
en heeft de laatste wolken meegenomen,
en heel de hemel is weer blauw en leeg.
Het is voorbij, jouw regen en het stromen
over mijn ziel. Al wat ik van je kreeg
is weer doodstil en brengt niets meer teweeg.
Je beeld is uitgewist, zelfs in mijn dromen.
Ik lig alleen en hoor de verre hanen.
Alleen de oude dingen zijn weer waar,
de kale uren en de arme wanen.
En toch, ik ben je kind nog, en de tranen
waarvoor ik vreesde zijn er maar een paar.
Dag vader, we zijn haast weer bij elkaar.
Wil je meer weten over Michel van der Plas? Er is veel te vinden op internet maar vooral de volgende link wil ik jullie aanraden:
http://teunisbunt.blogspot.nl/2013/07/michel-van-der-plas-overleden-1927-2013.html
Veel leesplezier.
Tot de volgende keer!
