Als ik overmorgen oud ben

Op het moment horen we niet meer zoveel over alle veranderingen in de zorg die er onvermijdelijk aan komen. Nee, nu het kabinet en de Tweede Kamer met reces zijn, is het angstwekkend stil vanuit die hoek. Is het een stilte voor de storm? Wat staat de mensen die zorg nodig hebben te wachten allemaal? Ik hou mijn hart vast voor wat er komen gaat.

Er zijn al berichten over mensen die terug naar naar huis (welk huis?) moeten omdat de afdeling waar ze wonen sluit en er geen plaats meer voor ze is. En dan alle verhalen over het overdragen van de zorg vanuit de AWBZ naar de gemeente. Want de gemeentes komen met de meest vreselijke oplossingen om de bezuinigingen die zij om de oren krijgen op te vangen. Zelfs al moeten ze dan eerst een motie van wantrouwen aan de broek krijgen omdat ze vrijwilligers en werklozen in willen zetten voor zorg waar je alleen professionals voor in mag zetten. Er zal vanuit Den Haag geld bij moeten om de zorg te handhaven. Want wat gaat er gebeuren met alle mensen die nu al oud zijn en de mensen die straks oud zijn in de toekomst?

Dit liedje van Jules de Korte vertegenwoordigt mijn angst, angst voor de toekomst.

Als ik overmorgen oud ben

Als je overmorgen oud bent
Wie zal er dan bij je blijven
Om je pijntjes weg te wrijven
En je zorgjes weg te doen
En niet al te erg te kijven
Als je weer praat over toen

Als je overmorgen oud bent
Wie zal je dan moed inspreken
En wie helpt je oversteken
Als het niet alleen meer gaat
En wie zal de stilte breken
Die als ijs rondom je staat

Als je overmorgen oud bent
Wie zal dan je bed opmaken
En wie doet je kleine zaken
En wie zorgt er voor je brood
En wie zal er bij je waken
Op de avond voor je dood

Als je overmorgen oud bent
Zo oud dat je oren tuiten
Wie zal je neus dan sluiten
En wie helpt je op te staan
En wie zal je ogen sluiten
Als ze niet vanzelf dichtgaan…

Tot de volgende keer!