Humaan Nederland?

De afgelopen week heb ik gekeken naar het eerste deel van een serie over uitgezette asielzoekers. Ook heb ik gekeken naar de telefilm Exit. Dat is een film gebaseerd op een waargebeurd verhaal waarin een aantal asielzoekers wordt gevolgd tijdens hun uitzetting. Die uitzetting verloopt niet zoals de IND het zich wenst. Nee, de mannen, sommigen jongens nog, besluiten zich te verzetten tegen hun uitzetting en krijgen te maken met geweld omdat deze uitzetting koste wat kost goed moet verlopen, met alle gevolgen van dien.

Ik heb met tranen in de ogen zitten kijken en kon de film niet in één keer afkijken. Daarvoor riep de film teveel emoties op. Ik ben namelijk heel erg geschrokken. En zo boos geworden dat ik mensen op hun gezicht wilde slaan. Wat  wordt er op een verschrikkelijk manier omgegaan met deze mensen. Nederland erkent de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens waarin de rechten van de mens zijn vastgelegd op allerlei gebied. Daarin staat ook dat mensen op een humane manier behandeld moeten worden. Daar heb ik ternauwernood iets van gezien.
De rechten van deze mensen werd aan alle kanten geschonden.

De documentaire ‘Uitgezet’ bestaat uit vier delen. Deel 1 is afgelopen woensdag 26 juni uitgezonden. Deze serie volgt een aantal kinderen die zijn uitgezet. De maker van de docu gaat op zoek naar deze kinderen om te kijken waar ze wonen en in welke omstandigheden en vooral ook om te zien hoe het nu met ze gaat. Daarbij was ook een gezin uit Dronten dat uit Irak kwam. Vader had een kleine rol gehad in het leger van Saddam Hoessein en kon niet aantonen dat ie geen geweld heeft gebruikt tijdens deze periode. Het gezin met kinderen vluchtte naar Nederland maar kreeg vanwege de rol van de vader geen verblijfsvergunning en ze moesten met z’n allen terug naar Irak nadat herhaalde asielverzoeken steeds weer werden afgewezen. Dat inmiddels de kinderen alleen nog maar Nederlands spraken, helemaal ingeburgerd waren in de Drontense samenleving en de jongste zoon waarom het ging in deze aflevering was nog nooit in Irak geweest.

Wat alle kinderen meemaakten toen ze afscheid moesten nemen van hun klas, hun school, hun omgeving heeft in het land van hun ouders gezorgd voor traumatische kinderen die daar nog steeds onder lijden. Angst voor bomaanslagen, voor geweld op straat, moeten leven bij familie en geen enkele bron van inkomsten en dan ook nog proberen je gezin en jezelf in leven zien te houden vergt heel veel van de ouders en de kinderen zelf zijn bang, erg bang.
Sommige kinderen zijn zelfs met hun ouders en broertjes en zusjes verder gevlucht en waren onvindbaar. En de Nederlandse IND blijft maar beweren dat het veilig is daar.

Het was aangrijpend om te zien hoe veel verdriet die kinderen hebben. En wat me het meest kwaad maakte, was de manier waarop hier in Nederland met deze gezinnen werd en wordt omgegaan. Eerst in een asielzoekerscentrum met z’n allen in een klein kamertje leven, vaak verhuizen naar een ander centrum en dan uiteindelijk in afwachting van een verblijfsvergunning wachten of je mag blijven of niet. Als je dan na jaren en jaren bericht krijgt dat je terug moet, waarbij niet wordt gekeken naar de samenstelling van het gezin en hoelang ze al hier zijn, kan ik me voorstellen dat je boos, bang en totaal van streek bent.

En dat zijn dan de Nederlanders die zich houden aan de wet, die geen enkel mededogen kennen, niet snappen dat je zulke gezinnen gewoon rustig hier laat wonen waar ze gelukkig zijn en hun toekomst hebben gevonden. Dezelfde Nederlanders die zich niet houden aan de Rechten van de mens door hele gezinnen op te sluiten tot ze in het vliegtuig zijn gestopt terwijl deze mensen en kinderen niets anders hebben gedaan dan hun land ontvlucht omdat het daar niet langer veilig was en is. Dat zijn ook de Nederlanders die mensen terug sturen naar Irak waar nauwelijks een veilige plaats te vinden is, of naar Afghanistan waar naast de Taliban ook allerlei milities de hele boel onveilig maken en er door corruptie zoveel ellende heerst. En nee, dat heeft niets met humaniteit te maken.

Ik vind het verschrikkelijk dat we hier zo met mensen én kinderen omgaan. Ik word er erg verdrietig van en ik snap het ook niet. Hoe krijg je het  voor elkaar? Alle schrijnende verhalen ten spijt gaat men nog steeds door met deze uitzettingen. Ik zal hier tegen blijven ageren door er aandacht aan te schenken en er over te schrijven.
Als je de Telefilm Exit wilt zien, kun je terecht op deze link:
http://www.npo.nl/programmas/NCRV_1602197

en voor de vierdelige serie over uitgezette asielkinderen kun je hier terecht:
http://www.npo.nl/series/POMS_S_VARA_374768.

Ik wens jullie geen kijkplezier, maar ik hoop wel dat jullie de moeite nemen om naar deze beide uitzendingen te kijken. En ik hoop dat jullie met mij je mening hierover luid en duidelijk naar buiten brengt.
Sterkte bij het kijken!

Tot de volgende keer!