C. Buddingh’ poëzieprijs
Gisteren las ik een heel klein artikeltje ergens in de Volkskrant. Daarin stond dat Henk Ester was uitgeroepen tot de beste debuterende dichter van het afgelopen jaar.
Op het Poetry International Festival in Rotterdam kreeg hij de
C. Buddingh’ prijs uitgereikt. Hij debuteerde in 2012 met zijn debuut bundel ‘Bijgeluiden’.
Volgens de jury wordt “daarin op een uiterst persoonlijke manier het buitenpersoonlijke beschouwd tijdens een weergaloze poëtische rondgang door de wereld”.De C.Buddingh’-prijs wordt sinds 1988 uitgereikt. De winnaar krijgt een geldbedrag van 1200 euro. Bekende winnaars van de prijs zijn Anna Enquist, Michaël Zeeman, Ilja Leonard Pfeijffer en Erwin Mortier.
Omdat ik gek ben op allerlei soorten poëzie bedacht ik dat het leuk zou zijn om eens iets van deze voor mij nog onbekende dichter op te sporen en te plaatsen. En ook van de andere dichters die de prijs gewonnen hadden. Vandaag dus een mini-verzameling gedichten als een kleine ode aan hen die deze prachtige poëzie hebben gemaakt. Ik vind het fijn jullie dit te laten meebeleven.
Als eerste de huidige winnaar Henk Ester.
A2
’s avonds, hoog, aan de rand van de stad
is alles goed te zien
de weg, het water en het licht
maar onzichtbaar is het geluid
het deinen van motoren
hier ver van zee
op een balkon
Dan volgt nu Anna Enquist.
Van haar kies ik het gedicht Schermbloemig uit de bundel De tussentijd die zij schreef na het overlijden van haar dochter Margit na een verkeersongeluk in Amsterdam. Haar pijn komt hier keihard bij je binnen, tenminste bij mij wel..
Schermbloemig
Feest naast de verlaten bushalte,
in de oksel van de snelweg, aan
de domme slootkant een machtig
bloeien. Fluitekruid droeg zij
naar huis door het witte veld.
Ik dacht: een bruidskleed.
Later maakten de stelen een scherpe
buiging, blad bloosde donkerrood
en liet zich wegspoelen als bloed
op straat. Het zwijgt in het weiland,
een keur aan witte jurken ligt
verstopt in de bittere aarde.
Michael Zeeman is de volgende dichter die werd genoemd.
Hij overleed in 2009 op vijftigjarige leeftijd aan een hersentumor.
Dit gedicht komt uit zijn bundel Beeldenstorm (1991)
Fragmenten
Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar ontwaakt
jij tastend in het ochtendlicht
jij rillend nog in je kamerjas en
vlechtend met je slaperige vingers
en zoekend nog naar nachtelijke warmte:
het staat er niet er waren enkel
letters, leestekens, een regel of
wat. Zoveel te zeggen nog
in een al vergeten huis.
Dan volgt Ilja Leonard Pfeijffer…
Van Ilja Leonard Pfeijffer is de bundel De man van vele manieren uit 2008
Rondeel
niemand zelfs de zeewind niet
heeft zulke ruime handen
zo’n doortastend wiegelied
vouwt niemand zelfs de klaproos niet
er wiedt een wichel die alles ziet
onder onontdekte landen
want niemand zelfs de regen niet
heeft zulke kleine handen
….en als laatste Erwin Mortier.
Van hem is de bundel Vergeten Licht (201)
Ik was de schikgodin
Ik was de schikgodin van serge en katoen.
Een stiefzus van de tijd. Ik vlocht netten
voor een ziel van vlees en bloed.
Genadig zond het lot mij spoken
voor mijn rokken. Mijn dames
waren schepen. ik sneed zeilen
voor hun mast. Hoe jankte niet
de kast, alsof haar vliezen braken
toen ze gingen. Wie schept,
baart sterven. Ik knipte
navelstrengen door, ik leerde
zonder zakdoek wuiven.
Ik hoop dat jullie deze gedichten net zo mooi en indringend vinden als ik ze vind. En wil je meer weten over dichters en hun poëzie, kijk dan op http://www.gedichten.nl
Tot de volgende keer!
