Regen, regen, regen, zon?

Tot nu toe is het weer druilerig en nat. Maar af en toe komt het zonnetje erdoor en dan wordt de wereld een stuk lichter. Dat deed me denken aan een kindergedichtje wat ik ooit leerde over regen. Het laat je op een andere manier naar de regen kijken. Ik hoop dat jullie er dat ook in lezen, want ooit komt er toch weer zonneschijn.
Het is van C.S. Adema Scheltema en het heet:

Kindergedachten

Het regent – o wat regent het!
Ik hoor het uit mijn warme bed,
Ik hoor de regen zingen, – 
Het regent, regent dat het giet –
Dat niemand daar nou iets van ziet,
Van al die donkre dingen!

Het ruist en regent en het spat –
Nou orden alle bomen nat
En plast het in de sloten, –
Het regent óver- óveral – !
O hé! – daar loopt het zeker al
Bij straaltjes uit de goten!

Wat is dat gek en leuk geluid!
Wat is het lekker om dat uit
Je donker bed te horen;-
’t Is of de regen samen praat,
Of dat een kerel buiten stat
Te fluistren aan je oren.

Nou dropt het in dat open gras –
Nou zal er wel een grote plas
Op alle wegen komen, –
Nou lopen nergens mensen meer –
Verbeel je eens in zo een weer – !
Daar wou ik wel van dromen.

En vroeg, morge’ in de zonneschijn,
Als dan de blaadjes zilver zijn,
Met droppeltjes bepereld –
Dan doe ik toch mijn eigen zin: –
Dan loop ik héél – en héél ver in
Die schoongewassen wereld!

Tot de volgende keer!