Moederdag en Dag van de Verpleging

Vandaag is het Moederdag. Maar ook is het de Dag van de Verpleging en over beiden wil ik het vandaag even hebben.

Vroeger, toen ik klein was, maakte ik een versje dat ik kleurde en opzei voor mijn moeder. Samen met mijn zusje stonden we dan bij haar bed. Ontbijt in bed zorgde voor veel kruimels dus dat deden we niet. Toen ik ouder werd, kocht ik bloemen voor haar. Maar voordat ik zelf moeder werd, verloor ik mijn moeder.
Ze overleed op 54-jarige leeftijd in 1975. Veel te jong en veel te vroeg. Moederdag werd een dag van herinneringen. Herinneringen aan al die momenten dat ze werkelijk mijn moeder was, als ik haar nodig had of verdriet had. Maar ook een dag vol blije herinneringen, van de waardevolle gesprekken die we voerden en waar ik altijd veel van leerde.

En toen werd ikzelf moeder. Ondanks dat ze er niet meer was, was mijn moeder toch bij me en bij Jan en later onze kinderen. Zij maakten er voor mij ook een mooie Moederdag van. En dat doen ze nog steeds. Als is het op hun manier. En dat maakt me blij en dankbaar.
Moederdag is eigenlijk al jaren een commerciële cadeautjes dag  geworden, waarbij het duurste nog niet goed genoeg is. Daar .wil ik niet aan meedoen. Ik ben veel blijer met een telefoontje zoals de jongste vandaag deed en met een bericht op Facebook, zoals de oudste gedaan heeft.
Op deze manier is Moederdag een dag met een hele grote ster voor me.

En dan is het vandaag ook de Dag van de Verpleging. Een keer per jaar worden alle verplegers en verpleegsters in het zonnetje gezet. En dat mag ook. Zij doen hun werk bijna altijd zonder klagen. Ze maken lange dagen, hebben veel verantwoordelijkheid, geven zorg en zeggen warme woorden tegen zieken en anderen die hulp behoeven. Vaak worden ze over het hoofd gezien, ze zijn niet de artsen.
Ze voeren de taken uit die ze wordt opgedragen.
Het zijn niet alleen de echte verplegers en verpleegsters die vandaag een pluim verdienen. Nee, dat geldt ook voor alle hulpverleners die hun handen uit hun mouwen steken om andere te helpen.

Daarom wil ik vandaag alle medewerksters van Thuiszorgorganisatie Allerzorg bedanken, die nu al vier jaar lang iedere dag voor me klaar staan. Die me opvangen als ik verdriet heb en met me meeleven als ik blij ben. Die weten wat te doen als ik pijn heb en mijn rug insmeren omdat ik er zelf niet meer bij kan.
Die koffie zetten en de weg weten in huis alsof ze er zelf wonen, zonder opdringerig te worden. Die me helpen met huishoudelijke dingen ook al is dat eigenlijk niet hun taak. Gelukkig heb ik nog nooit mijn alarmknop hoeven gebruiken, maar als het een keer zal gebeuren weet ik ook dat ze er binnen de kortste keren zijn om me te helpen. Met hen ben ik superblij.

Dus: dank je wel mensen van Allerzorg Dronten:

Dank je wel Esther, Paulien1, Paulien2, Jeannet, Lucie, Marianne en andere medewerksters. Dank je wel voor alles wat jullie de afgelopen jaren voor me hebben gedaan. En het is leuk nu eens jullie in het zonnetje te zetten want dat verdienen jullie echt. Nogmaals dank je wel.

Tot de volgende keer!

Ook mooi:

Herinneringen – 6 januari 2013