Herdenken

Vandaag is het 4 mei. De dag dat wij in Nederland de slachtoffers van diverse oorlogen herdenken. Daarbij staan nog steeds de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog centraal. Maar er zijn sinds die tijd al weer vele oorlogen uitgevochten en die hebben allen hun slachtoffers gemaakt. Denk maar aan de soldaten die omkwamen in Afghanistan. Denk maar aan de oorlogen op de Balkan, in Irak en nu in Syrië. Er zijn nu even geen Nederlandse slachtoffers te betreuren maar wel heel veel burgerdoden omdat burgers als zo vaak  betrokken worden in een vrijheidsstrijd en daar het leven bij inschieten. Er wordt niets en niemand ontziend uitgemoord.

In bijna elke stad en dorp wordt vandaag stilgestaan bij de oorlogsslachtoffers.

‘Op 4 mei herdenken wij en op 5 mei vieren wij’.

Dat is de leus die je de laatste jaren hoort om de burgers te laten weten dat deze dagen er weer aan komen. Er worden op 4 mei kransen gelegd, de Taptoe wordt geblazen en overal worden toespraken gehouden en gedichten voorgelezen. Ook hier in Dronten is dat het geval.

Op het plein  bij het gemeentehuis staat het ‘Vliegersmonument’. Dat monument staat voor alle omgekomen vliegtuigbemanningen waarvan de wrakstukken van hun vliegtuigen bij de ontginning van het nieuwe land zijn gevonden. Vaak zijn hierdoor vermisten geïdentificeerd en zo konden de menselijke resten worden herbegraven zodat de familie het graf kon bezoeken. Ieder jaar is er een andere basisschool die het monument adopteert en in de week voor de 4 mei-herdenking helemaal schoonmaakt zodat het er netjes bij staat.

Er komen nog altijd airgunners of te wel oud-strijders naar Dronten. Maar ieder jaar minder. De meeste zijn inmiddels overleden. Vaak komt nog wel de familie hier naar toe. Al deze mensen krijgen onderdak bij inwoners van Dronten. Ze komen soms al jaren bij hun eigen vaste familie. Er is op die dag eerst een bijeenkomst in de kerk voor alle mensen, daarna is er een maaltijd en daarna verplaatst men zich naar het plein bij het gemeentehuis.

En zo zal het op veel plaatsen zijn. Ik blijf het ieder jaar weer een heel indrukwekkende gebeurtenis vinden. Al van kind af aan zit ik gekluisterd aan de TV.  De indrukwekkende stilte, het geluid van de trompet, soms die ene stem die de stilte doorbreekt. Dat alles gaat dwars door me heen. Nog steeds vind ik het herdenken nodig. Ook nu nog, zoveel jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het gaat niet alleen meer om die zwarte periode. Nee, het gaat om alle slachtoffers van toen en nu en van de tijd daartussen.
Dat het landelijke comitë zich uitspreekt tegen de herdenking van Duitse slachtoffers vind ik absoluut niet passen in de gedachte van ieder slachtoffer gedenken. Ieder slachtoffer verdient het om in onze herinnering bewaard te worden. Dus zij verdienen dat ook.

Ik hoop dat er nog jaren en jaren op 4 mei een herdenking wordt gehouden. Dat er op scholen uitleg wordt gegeven wie en waarom wij herdenken. Opdat wij nooit vergeten….