Poppen voor Ghana

Sinds jaar en dag wordt ons huishouden verzorgd door moeder en dochter. Eerst moeder verschillende jaren en sinds een jaar of vier door dochter. En als het nodig is, vervangen ze elkaar. Ik word dus al een poos op de hoogte gehouden van de familieperikelen. En zo hoorde ik het volgende verhaal.

In het noorden van Ghana woonde een jongen die Emanuel heette en voor zijn studie naar Nederland kwam. Hij komt uit een primitief dorpje waar de huisjes nog van leem worden gemaakt en waar geen kleding is voor de kinderen, laat staan iets van bestek of pannen en potten. Een wereld van verschil met onze maatschappij waar steeds meer wordt bedacht en waar we alleen maar het nieuwste van het nieuwste willen hebben. En zo kwam Emanuel in Dronten terecht. Hier volgde hij een studie aan de Agrarische school. Om zijn vrouw en twee kinderen in Ghana te kunnen onderhouden, werkte hij naast zijn opleiding. Het maakte hem niet uit wat hij moest doen, als hij er maar geld voor kreeg.
En aangezien de familie van mijn hulp in huis ieder jaar in de herfst appels en peren gaat plukken op de diverse boomgaarden hier in de polder, kwamen ze daar Emanuel tegen.

Hij bleek christen te zijn en ging mee naar de kerk. Daar werd hij met open armen ontvangen. Iedere zondag werd hij vanuit de kerk meegenomen door een ander gezin om mee te eten en het hem gezellig te maken, want hij miste natuurlijk wel zijn gezin. Hij heeft nu een opleiding gevolgd om een kippenbedrijf op te starten en te runnen in de omgeving van het dorpje waar hij vandaan komt. Een aantal jaren geleden is hij begonnen met een varkenshouderij maar omdat er toch veel moslims in de omgeving woonden was dat geen succes. Nu hoopt hij samen met zijn vrouw die ook een opleiding heeft gevolgd een beetje beschaving in zijn dorp te bewerkstelligen.

Daar in dat dorpje in het noorden van Ghana ontbreekt letterlijk alles. Hier in Dronten gooien mensen, net als op veel andere plaatsen, heel veel weg. En zo kwam men op het idee om allerlei goederen te verzamelen en naar Ghana te transporteren. Dat gaat dan van bestek tot zomerkleding en van lesmateriaal tot serviesgoed. En natuurlijk is er ook veel speelgoed voor de kinderen in het dorp.

Een zus van mijn huidige hulp is begonnen met het verzamelen van alle goederen. Deze worden in grote drums verpakt en met de boot naar Ghana verstuurd. Emanuel haalt ze dan op in de havenstad waar het aankomt. In de binnenlanden is geen elektriciteit, maar gelukkig is er wel contact mogelijk met Emanuel die inmiddels weer terug is naar Ghana via zijn mobiele telefoon. Die kan hij opladen met behulp van een oplader die op zonne-energie werkt.

Op Facebook is een speciale pagina gecreëerd waar je goederen die je weg wilt geven kunt plaatsen. Daar worden veel benodigdheden voor het Ghanese dorp vandaan gehaald. Ook via een loterij voor gratis artikelen worden inzamelingen gehouden. En het opruimen van een ouderlijk huis na het overlijden van ouders levert vaak ook heel veel mooie dingen op die goed van pas zullen komen.

En zo kwam ik vanmorgen in het bezit van twee poppen, een grote pop met een lijf van stof en een kleine plaspop van hard plastic. Ze zijn helemaal bloot en jullie snappen natuurlijk al waarom ik deze poppen heb gekregen. Juist, ik mag ze aankleden. Leuke kleertjes breien voor deze poppen.
Natuurlijk een erg leuke gedachte. Dus gaat al het andere breiwerk nu aan de kant en ga ik op zoek naar patronen van gebreide poppenkleertjes. Gelukkig heb ik zelf de nodige artikelen bewaard uit oude tijdschriften om allerlei voorbeelden bij de hand te hebben. En het boek ‘Poppen breien’ van de Noorse breiheren Arne en Carlos levert ook heel veel inspiratie op. Ik heb nog meer dan genoeg resten wol en als ik een kleurtje te kort kom, dan heeft de Zeeman of de Wibra heel goedkoop genoeg mogelijkheden om de gewenste kleur te kopen.

Ik verheug me erg op het breien, net als op het zien van de gezichtjes van de kinderen die deze poppen zullen krijgen daar in dat afgelegen dorpje. En dus slaan we twee vliegen in één klap. Ik zal de resultaten te zijner tijd laten zien. Ik ben zelf ook erg benieuwd naar hoe het zal worden. Dus dat is meteen vandaag patroontjes zoeken, de wol naast me neerzetten en beginnen. Heerlijke afleiding om alle gedachten in mijn hoofd weer voor een poosje uit te bannen. Dank jullie wel dat ik deel mag uitmaken van deze hulpactie. Wat een feest!

Tot de volgende keer!