Onze cruise naar Noorwegen, deel 3
De laatste maal dat ik wat over onze cruise naar Noorwegen vertelde, waren we net in het centrum van het stadje Alesund aangekomen. Dat was een wandeling van ongeveer drie kwartier omdat ons schip ergens achter in de ertshaven had moeten aanleggen. Het centrum van Alesund vond ik niet bijzonder. Er was alleen een grote souvenirwinkel waar we wat cadeautjes kochten voor het thuisfront. Verder hadden ze wat aanbiedingen van Noorse truien en vesten voor de helft van de prijs en natuurlijk heb ik een mooi zachtblauw vest met een ingewerkte rand met zilverkleurige knopen voor mezelf gekocht. Het zit heerlijk warm.
We zouden om vijf uur ’s middags vertrekken uit Alesund om dan via de Hardangerfjord naar het stadje Eidford te varen. Eerst volgde opnieuw een stukje Noordzee en gelukkig kreeg ik geen last van mijn maag. Het stadje Eidfjord lag stralend in de zonneschijn helemaal aan het einde van de fjord. Wat was het daar mooi en vriendelijk. Er wonen maar 1000 mensen in het dorp, maar het is een van de rijkste dorpen in Noorwegen. Dat komt door de uitgebreide mogelijkheden voor het opwekken van elektriciteit. Bovendien ligt hier ook het grootste nationale park van Noorwegen, de Hardangervidda. Hier verblijven veel rendieren, maar ook de poolvos, de sneeuwuil, arctische planten die goed gedijen hier. Er valt heel veel regen waardoor het gras hier sappiger is dan op andere plaatsen en de grond erg vruchtbaar. Vlak in de buurt van Eidfjord zijn de mooiste watervallen van Noorwegen, de Voringfossen. Die storten zich 180 meter naar beneden in de vallei. Er stroomt dan ook een flinke beek door het dorp ontstaan door de vele watervallen die in de omgeving naar beneden komen.
Gelukkig kon ik vrij gemakkelijk via de loopplank het schip af. We hebben en stukje door het dorp gewandeld. Het grappige was dat er een winkeltje was waar ze hetzelfde lintgaren verkochten als ik in Nederland kocht voor het maken van de bijzondere sjaaltjes. Wat een kleine wereld. Zelfs in zo’n klein afgelegen dorpje kon je dit garen kopen. Bovendien verkochten ze hier bestek gemaakt van het zilver dat op de Hardangervidda wordt gewonnen. Daar hebben we een set van gekocht.
Verder was er niet zoveel te beleven in het dorpje zelf, maar de uitzichten maakten alles goed.
En zo ging de donderdag voorbij en zouden we de volgende dag weer de hele dag op zee zijn, terug naar Rotterdam waar we dan ’s morgens tegen een uur of zeven aan zouden komen.
Opnieuw gelukkig geen last van zeeziekte waardoor we ontbijt, lunch en diner heerlijk in het zonnetje op het dek konden nuttigen. Er werd gezwommen, gefitnesst, gewinkeld, er was een show van de bemanning en ik volgde nog een cursusje origami bij een soort van activiteitenbegeleidster die zei dat ze maar een ‘gemakkelijk’ patroontje had opgezocht. Het bleek te gaan om een doosje en een dekseltje, dat je in een paar minuten in elkaar zette. Heel wat simpeler dan ik me had voorgesteld bij de cursusnaam ‘Origigami, Japanse vouwkunst’. De dames die ook ‘les’ van haar kregen, stonden aan een soort verhoogde tafel en daar kon ik vanuit mijn rolstoel dus niet bij.
Toen ik probeerde het vouwwerk op de leuning van mijn rolstoel na te maken, wilde ze me het zo uit de vingers trekken om het zelf te doen, terwijl ze zei: ‘ik doe dit wel even voor u, dan hoeven we niet te wachten’. Woedend werd ik daarom, ik ben verdorie toch niet gek ook al zit ik in een rolstoel? Aan mijn hoofd en handen mankeert echt niets hoor! En dat was dan ook het enige minpunt van de hele cruise: het ongeduld en de benadering van deze dame mijn richting uit. Daar heb ik dan ook melding gemaakt in het evaluatieformulier en ik hoop dat ze er wat mee doen richting een volgende cruise. Voor de rest was het alleen maar heerlijk en zou ik graag wel ieder jaar een dergelijke reis maken. Niet omdat we zulke feestgangers zijn want daar hebben we maar minimaal gebruik van gemaakt, maar vanwege de mooie manier van vervoer, de prachtige omgeving en het gemak waarmee je geniet van maaltijden die je nu eens niet zelf hoeft klaar te maken. Heel bijzonder.
Over een paar weken is het al een jaar geleden dat we deze cruise hebben gemaakt.
Het wordt echt tijd dat ik het fotoalbum eens ga afmaken. En ik ga me nu voornemen daar volgende week mee te beginnen en het dan ook af te maken. Heerlijk me weer onderdompelen in het plezier van de reis. Bezig zijn met de foto’s, met de dagboekaantekeningen van Jan en mij, de informatie die we over en tijdens de cruise kregen, de filmpjes enzovoorts. Even weer terug aan boord en de dagelijkse gang van zaken doorbreken, afstand nemen en verdriet parkeren tot ik daar weer mee verder kan.
Tot de volgende keer!
