Lente…..

Nog maar twee dagen en volgens de overlevering begint dan de lente. De ene weerman zegt dat de lente al op 1 maart begint, de ander is van mening dat de 19e maart dé dag is dat de lente begint.
Ik ben eens even Wikipedia ingedoken (voor mensen die niet weten wat Wikipedia is: Wikipedia is een encyclopedie die is samengesteld door iedereen die daar haar of zijn kennis wil delen met de rest van de mensheid). Daar wordt de lente omschreven als een seizoen, een jaargetijde dat op het noordelijk halfrond meestal begint op 20 maart en eindigt op 21 juni. Tijdens de lente worden de bomen veel groener en gaan veel planten groeien en bloeien en loopt de temperatuur langzaam op.

Tot nu toe hebben we pas drie dagen lente gehad dit jaar. Tenminste, volgens mijn telling waren er drie dagen  dat de zon volop scheen en de temperatuur zo aangenaam werd dat we winterjassen, mutsen en sjaals uit konden laten. En als je dan bedenkt dat het nu dus 19 maart is en we pas drie dagen lente hebben gehad, lijkt het wel alsof de wereld op zijn kop staat. Het klopt gewoon niet.

De temperatuur in de tweede helft van maart hoort boven de 10 graden te komen. Er zijn natuurlijk wel wat groeizame buitjes die ervoor zorgen dat in één keer het groen overal te voorschijn komt en de hele natuur uit zijn voegen barst. Maar tot nu toe zijn er nog maar zo weinig tekenen dat de lente op komst is. De tulpen, narcissen en andere bollen steken wel heel voorzichtig hun eerste bladpuntjes boven de grond en de heg heeft wat nieuwe rode uitlopertjes. De sneeuwklokjes bloeien nog steeds, maar ze zijn inmiddels al weer zo vaak bedekt met sneeuw en hagel dat ze eigenlijk al lang door de kou gesneuveld zouden moeten zijn. Ook hoor je maar minimaal vogelgezang.
Het enige lichtpuntje wat we de afgelopen dagen gezien hebben, waren de grote groepen kieviten die al terug zijn in Nederland en proberen een juiste plek te vinden in het nog veel te weinig gegroeide weidegras om hun eieren te leggen.

En ik mis de lente zo. Ik mis de zon, de warmte, de vogels die steeds vroeger gaan zingen, de meesjes die in- en uitvliegen, eerst met takjes en mosjes en veertjes en daarna met vliegjes en mugjes voor hun kroost als die uit het ei zijn gekropen. Het is koud buiten, er valt nog steeds neerslag. Als het niet regent dan hagelt of sneeuwt het wel of de vorst samen met de wind, zorgt voor een snijdende kou. Nee, dit is geen lente. Maar ik geef de moed niet op. Als de lente dan om me heen op zich laat wachten, kan ik er toch wel voor zorgen dat het binnen wel lente wordt? Tulpen of narcissen in de vaas op tafel…, kijken naar de website van ‘Beleef de lente’ om de oehoe al te zien broeden en de andere vogels druk bezig te zien met hun voorbereidingen voor de eileg. En als het zonnetje niet schijnt, zorg ik met mijn elektrische deken voor wat extra warmte. En voor de dagen dat het somber is buiten en grijs, zoek ik een mooi gedicht op over de lente. Deze keer een gedicht van Henriëtte Roland Holst:

Te loopen in het jonge lentelicht,
dat nu elken dag langer openbloeit, –
naar de steilte te heffen het gezicht,
daarheen waar hoog, eenzaam een vogel roeit,

of maar naar den top van den populier,
waarin de merel zijn avondlied zingt, –
lied, waar al het geluksverlange’ in klinkt,
dat nu rumoert door mensch en dier, –

zoo te loopen, vaak vol bekommering
over de wereld, het duistre gebeur

in haar; kleine, nietige enkeling
vol zwakheid en vol twijfel en getreur,

en dan op eens, vol moed weer en vol drang
te helpe’ en ook nog soms, vol lentezang.

Tot de volgende keer!