Fijne dag
Het was even afwachten of het inderdaad een fijne dag zou worden. Ik kan proberen van te voren een aantal energielepels op te sparen om te kunnen inzetten omdat ik zeker weet dat ik ze nodig zal hebben, maar dat lukte niet. De laatste weken heb ik zoveel lepels moeten lenen van de dagen die nog zouden komen, dat ik eigenlijk al lepels tekort kwam. Maar alla.
De nieuwe huisarts was met mij van mening dat er iets moet gebeuren om de hele erge pijn en de pijnaanvallen van de afgelopen weken en met name het afgelopen weekend de das om te doen en dus schreef hij me extra morfine voor. En dat is heel fijn. Nee, het is niet fijn dat de hoeveelheid morfine weer omhoog moet, maar het is zo fijn dat ik dan even weer ademruimte heb en wat kan doen zonder dat ik onderuit ga van de pijn. En dus hebben we er meteen maar van ‘geprofiteerd’ de afgelopen week.
Jan heeft een weekje vrij en we wilden wat bezoekjes afleggen bij vrienden. Het is bij mij altijd afwachten of dat kan of niet, maar het kon. En dus zijn we afgelopen dinsdag naar Amsterdam geweest naar lotgenootje Gaby en haar man Ruben. Een kort maar heel prettig bezoek waarin we hebben bijgepraat over hoe onze levens nu verlopen. Er zijn zo veel vergelijkingspunten maar natuurlijk ook grote verschillen en dat maakt niet uit. Dit soort fijne ontmoetingen kosten wel energielepels, maar ik krijg er een ander soort energielepels voor terug.
En datzelfde geldt ook voor het bezoek dat we gisteren brachten aan Karin in Delft. Bij Karin troffen we Kelly en haar dochtertje Zion. Wat een weelde dat je via Facebook vrienden voor het leven opdoet. Dat vermaledijde Facebook met zijn privacyschendingen en wat al niet meer. Maar zonder FB had ik beiden, Karin en Kelly, nooit leren kennen. Om maar niet te spreken van lachebekje Zion. Wat is het fijn als iemand zijn hart en huis voor je openstelt en je met beide armen binnen noodt en je omhelst. Zoveel liefde te ontvangen doet me zo goed. Dus lieve Karin, heel erg bedankt voor alles wat je me geeft. Je bent een kanjer van een vrouw, een hele dierbare vriendin voor me geworden.
En datzelfde geldt ook voor Kelly. Hierbij gaat het meer om wat zij allemaal heeft meegemaakt sinds december 2011. De dood van haar man bij een auto-ongeluk (in Zuid Afrika), de verplichting om vanwege een verlopen visum terug naar Nederland te moeten en dan ook nog zwanger te zijn en je kind alleen op de wereld te zetten. Ik omarm hen beiden ook en geef ze mijn liefde, ik stel mijn hart open voor hen en laat ze weten dat ze allebei heel bijzonder zijn en dat ze veel voor me betekenen en ik dat ik hoop, samen met Jan ook voor haar iets te betekenen. Lieve Kelly, wat ben je flink ondanks alle ellende en als ik zie hoe goed het gaat met jou en Zion dan ben ik zo blij voor je. Het was geweldig om jullie vast te kunnen houden.
En natuurlijk waren gisteren mijn energielepels op en ook vandaag en de komende dagen zal de hoeveelheid lepels behoorlijk beperkt zijn, maar wat was het een heerlijke, fijne dag! Het was alle energie meer dan waard en zoals ik al eerder zei, levert dit ook een ander soort energie op, levensenergie. Daar kun je nooit genoeg van krijgen en daar ben ik enorm dankbaar voor. Hier kan ik weer een hele poos op teren. En er zijn de foto’s om terug te kijken en me te herinneren aan hoe het was en voelde. Fijn!
Tot de volgende keer!
Wat mooi om mee te maken en voor mij: wat mooi om te mogen lezen! Hier gaat het leven over: ontmoeten, omarmen, doen wat je kunt met wat je hebt daar waar je bent. Veel liefs lieve Riet en Jan!