Vriendschap
Naast liefde is vriendschap voor mij het op een-na-belangrijkste in mijn leven. Liefde omringt mij iedere dag. Liefde van Jan, de kinderen, zelfs de poezen willen heel graag bij me zijn. Natuurlijk zijn er ook naast deze hele kleine kring mensen die om me geven, maar wat me eigenlijk het meest heeft verbaasd is het feit dat ik juist via Facebook weer een paar echte vrienden heb gevonden.
In het begin was het vooral leuk, dat onbekende fenomeen wat Facebook heette. Het heeft erg lang geduurd voor ik zelfs de voorloper hiervan, Hyves, heb toegelaten in mijn leven. Dat gebeurde toen ik lid werd van de Nederlandse Vereniging voor Patiënten met Posttraumatische Dystrofie. Zij begonnen een Hyves-pagina om ervaringen uit te wisselen met lotgenoten. Maar ik heb er maar heel kort rondgekeken want ik vond Hyves niet iets wat mijn leven verrijkte. En toen kwam heel langzaam Facebook mijn leven binnen geslopen. Dat was een stuk leuker en voor mijn gevoel ook voor gemakkelijker te bedienen.
Dus een profiel aangemaakt, en heel voorzichtig mijn eerste berichtjes gepost. Dat leverde via, via een aantal reacties op en zo kwam van het een het ander. Toen ook Jan zich meldde bij Facebook om toch wat omhanden te hebben in plaats van de studie waar hij mee was gestopt, nam bij mij ook het aantal contacten toe. En zoals ik al zei, hebben we daar vrienden aan over gehouden, echte vrienden. En dat is zo fijn als je net als ik bijna alle dagen in je bed voor het raam doorbrengt. Het is echt weelde. Ik noem ze niet, ze weten zelf wel wie ik bedoel. En ik ben heel blij met hun steun, troost en medeleven.
En voor hen heb ik een stukje opgezocht uit ‘De Profeet’ van Kahlil Gibran.
Khalil Gibran, ook wel Kahlil Gibran; geboren als Gibran Khalil Gibran,(1883 – 1931) was een artiest, dichter en schrijver. Hij werd geboren in Bisharri in Libanon en bracht het grootste deel van zijn productieve leven door in de Verenigde Staten van Amerika. Hij stierf op 48-jarige leeftijd in New York. Enkele poëtische werken van hem waren De Profeet (1923) en Jesus, de Zoon van de Mens (1928). Hier combineerde hij delen van Westerse en Oosterse mystieken. 
Khalil Gibran heeft met zijn poëtische werken geschiedenis geschreven: met name zijn boek De Profeet is zeer geliefd geworden bij het publiek en is tot op de dag van vandaag door velen gebruikt als persoonlijke bijbel. Tevens is hij in de Arabische wereld bekend als een vrije denker en schrijver, een van de weinige mannen van zijn tijd die schreef met een liefde voor het kijken over grenzen en verschillen heen. Zijn werk is erg toegankelijk voor zowel religieuzen als hen die zich thuis voelen in het atheïsme. Naast het schrijven schilderde hij ook veelvuldig, in zijn boeken staan veel van zijn werken. Zijn werken zijn vertaald in meer dan 25 talen. Zijn schilderijen en tekeningen zijn verspreid over de hele wereld.
En dit is wat Kahlil Gibran schreef over vriendschap.
En een jongeling zei: Spreek tot ons over vriendschap.
En hij antwoordde, zeggende:
Je vriend is een antwoord op je verlangen.
Hij is je akker die je met liefde bezaait en vol
dankzegging oogst.
En hij is je tafel en haardvuur.
Want je komt tot hem met je honger en bij hem zoekt ge rust.
Wanneer je vriend je zijn eigen geest ontsluit,
ben je niet bang voor het ‘neen’ in je eigen geest,
noch onthou je hem het ‘ja’.
En wanneer hij zwijgt, blijft je hart luisteren
naar zijn hart;
want zonder woorden worden in vriendschap
alle gedachten, alle verlangens, alle verwachtingen
geboren en gedeeld, vol ongevraagde vreugde.
Wanneer je afscheid neemt van je vriend, treur je niet;
want wat je het diepst in hem bemint, kan
klaarder voor je zijn bij zijn afwezigheid, zoals een
bergbeklimmer de berg duidelijker ziet
vanuit de vlakte.
En laat je vriendschap geen andere bedoeling
hebben dan een verdieping van de geest.
Want de liefde die iets anders zoekt dan de
openbaring van haar eigen mysterie is geen
liefde, maar een net dat uitgeworpen wordt; en
alleen het waardeloze wordt gevangen.
En laat het beste voor je vriend zijn.
Zo hij de eb van je getij moet ervaren, doe hem
ook de vloed kennen.
Want wat is je vriend dat hem enkel zoeken
zou om de tijd te doden.
Zoek hem steeds om de tijd te leven.
Want hij moet je tekort vullen, maar niet je
ledigheid.
En laat er een lach zijn in de zoetheid der
vriendschap en een samen beleven van genoegens.
Want in de dauw der kleine dingen vindt het
hart zijn morgen en wordt verfrist.
Dank lieve vrienden..
Tot morgen!
