Buitenlandse vakanties
Zoals ik in een aantal eerdere blogs al heb verteld, waren en zijn we niet zulke buitenlandgangers.
Toch kwamen er jaren dat we daar niet meer onderuit kwamen. Dat had te maken met onze jongens.
Ook zij wilden wel eens iets anders zien dan Nederlands strand, bos en hei en de nodige musea. Want pretparkgangers zijn we ook nooit geweest.
Jan en ik waren al wel eerder in Frankrijk (1976) en in Oostenrijk (1977) geweest. In 1976 deed Jan mee aan de fietstoertocht van Brugge in België naar de Mont Ventoux in Frankrijk. En in 1977 hebben we 14 dagen in een luxe hotel in Saalbach-Hinterglemm gelogeerd. Heerlijke wandelingen, mooie excursies gemaakt en genoten van de luxe in het hotel. Mijn zus en zwager met een stel vrienden kwamen vanuit Joegoslavië ook nog een week naar Saalbach en zo trokken we er met z’n zessen op uit.
Naar Eisriesenwelt, naar de Grossglöckner en Heiligenblut, naar de Liechtensteinerklamm en ’s avonds waren er de nodige weinstubes waar we meebrulden met de Oostenrijkse jodellliedjes en bekende Duitse schlagers.
Daarna heeft het tot 1990 geduurd voordat we weer een keer naar het buitenland vertrokken. Vanuit de personeelsvereniging van mijn werkgever kon je mee met een busreis naar Parijs, van vrijdagmorgen vroeg tot zondagavond laat. We waren er op de terugweg van Zuid-Frankrijk naar Nederland in 1976 alleen maar omheen gereden over de Périphérique en meer hadden we niet gezien.
Wat een overweldigende stad was Parijs. De busreis duurde lang en was saai maar toen we in de buurt van Parijs kwamen werd iedereen enthousiast. We werden ondergebracht in een hotel een flink eind bij het centrum vandaan maar er was een metrostation vlakbij en dan was je in twintig minuten in het centrum.
Er werden gezamenlijke excursies gedaan zoals een tocht \na zonsondergang langs alle mooie plekjes en voor de rest was je min of meer vrij. Natuurlijk ga je dan al die bekende plekken langs. De Seine, het Loeuvre, de Notre Dame, de Eiffeltoren, de Sacre Coeur en de bekende warenhuizen als Printemps. Met hele vermoeide voeten en de nodige blaren reisden we weer terug naar huis, maar wel met veel mooie herinneringen.
Het jaar daarop zijn we naar Londen geweest. Heen en terug met de bus naar Calais, met de boot over naar Dover en dan met de bus verder naar Londen. Een verbouwde gevangenis was ons hotel. Ook hier hebben we weer veel gezien. Westminster Abbey helaas niet van binnen omdat er net een bomalarm was van de IRA, maar verder wel alle standaard zoals de Tower met de Towerbridge, Big Ben, St. Pauls en Oxford- en Bondstreet. Ik was niet zo onder de indruk van Londen dan van Parijs. en ik wist toen ook zeker dat ik terug wilde naar Parijs. En dat hebben we gedaan, meerder keren zelfs.
Niet heel veel later ben ik met mijn zus en de tweede vrouw van mijn vader een weekend naar Parijs geweest. Ik geloof dat we toen de trein hebben genomen, maar van dat weekend herinner ik me alleen maar dat ik de weg een beetje wist en de beide anderen niet. En dus kwamen weer alle bekende plekjes aan bod. Eigenlijk is anderhalve dag veel te kort om in deze mooie stad door te brengen want er is ook zoveel moois te zien buiten de gangbare toeristische attracties.
In 1994 hebben we de knoop uiteindelijk doorgehakt en zijn we met de beide jongens in dat jaar zelfs drie keer naar het buitenland geweest. De eerste keer was dat in mei naar Parijs, vijf dagen lang. Niet naar Disneyland Parijs, maar naar de stad zelf. We zaten in een hotel genaamd l’Europe in een smal straatje parallel lopend aan de Boulevard Haussmann. Op de hoek zat een crèpes-verkoper en daar eindigden we meestal onze tochten door de stad. De jongens waren toen zestien en veertien en de metro was in de kortste tijd geen geheim meer voor ze, dus zij vertelden ons welke metro we moesten nemen om op de plaats van bestemming te komen. We zijn met ze naar het Musée des Arts et des Metiers geweest, een fantastisch museum waar je van heel veel apparaten de eerste en de daarop volgende generatie aantreft tot hoe het er nu uitziet. Zelfs van woningen,
bruggen, typemachines, klokken, telefoons en daar hangt ook de welbekende Slinger van Foucauld zijn rondjes te draaien in een eeuwig durende gang. Ook Versailles, Montmartre met zijn Place du Tetre, de Arc de Triomphe, en La Defense met de Grand’Arc, de futuristische kantorenwijk in Neuilly hebben we bezocht. Ik kan er nog veel meer meer over vertellen, maar dan ben ik vanavond nog bezig en wordt het voor jullie saai om te lezen.
In datzelfde jaar zijn we nog een keer met de beide jongens een weekend naar Parijs geweest samen met een broer van Jan en zijn vrouw. Als grote wielerliefhebbers zagen we een aanbieding in de krant om de finish van de Tour de France in Parijs bij te wonen. Dat was zaterdagmorgen heel vroeg weg en zondagmiddag na de finish en de feestelijkheden om zes uur ’s avonds terug naar Nederland.
Dat weekend was een belevenis op zich. Als je wilt weten wat er daar gebeurde, moet je tot morgen wachten, want dan vertel ik daar meer over.
Dus tot morgen!
