Verzamelingen
Tijdens de nu achter mij liggende 61 jaar heb ik heel wat verzamelingen gehad. Daar wil ik vandaag iets over vertellen.
Het begon al op jonge leeftijd met het verzamelen van postzegels. Dat is me natuurlijk met de paplepel in gegoten omdat mijn vader postzegels verzamelde en ik alle afdankertjes kreeg.
Hele middagen zat ik postzegels af te weken van enveloppen die echt overal vandaan kwamen. Mijn moeder had een zusje in Australië en een broer die in Puerto Rico en op Curaçao heeft gewoond toen hij nog ‘broeder’ was en door het klooster werd uitgezonden. Mijn opa en oma hielden alle enveloppen die ze kregen ook bij elkaar en mijn vader bracht ook wel eens een stapeltje mee.
En daar zat ik dan. Met een catalogus (een oude natuurlijk, want de nieuwste versie lag in de kast bij de ‘echte’ verzameling) en een krant en een bakje lauw water en een pincet te proberen de postzegels los te weken. Vaak ongeduldig genoeg om ze vanzelf los te laten gaan en voorzichtig op mijn manier toch de boel versnellen door met een pincet aan de zegel te trekken. Dat liep natuurlijk wel eens verkeerd af.
Ik was apetrots op mijn eerste echte album waarin ik net als mijn vader alles in de juiste volgorde deed. Ik kon tijden bezig zijn om te kijken of de karteltjes wel allemaal heel waren en of er niet per ongeluk een misdruk bij zat die heel veel geld waard was. Vaak gedacht dat dat zo was, maar even zo vaak weer teleurgesteld als mijn vader na inspectie dan vertelde dat mijn opwinding voor niets was geweest. Hij was wel eerlijk! Op een gegeven moment komt natuurlijk de klad in het postzegels verzamelen. Er was huiswerk, er kwam een vriendje en ook het huishoudelijk werk was van jongs af aan een deel van mijn leven. De complete postzegelverzameling van mijn vader is nu van mij en staat hier al jaren in de kast en heeft hooguit nog een emotionele waarde. Toch wil ik de verzameling niet kwijt.
De volgende verzameling die ontstond was een verzameling sigarenbandjes van mijn zusje Willeke. We hadden een oom die bij de Schimmelpenninck sigarenfabriek werkte in Wageningen en de mooiste sigarenbandjes mee bracht. Ook op school werd er veel geruild en af en toe spaarde ik met mijn zusje mee. Zo deden we dat ook met de suikerzakjesrage die ontstond en de prachtige speldjes verzameling. De suikerzakjes waren voor een groot deel mijn zusjes verzameling en de speldjes hadden mijn aandacht.
Ik herinner me nog de vreugde als we weer een mooi speldje konden ruilen of kregen…
Ik vermoed ook dat we én de sigarenbandjes én de suikerzakjes én de speldjes uiteindelijk weggegeven hebben maar over hoe dat is gegaan en wie dat heeft gekregen laat mijn herinnering me in de steek. Misschien weet mijn zusje dat nog.
De laatste en meest belangrijke verzameling is mijn verzameling schelpen en stenen. Al op de lagere school had ik een vriendinnetje, Jannie. Zij was een dochter van een NAM-medewerker en was geboren in Indonesië en had ook in Venezuela gewoond. In die periode is zij samen met haar vader begonnen met het verzamelen van schelpen. Zij woonde eerst ook in Emmen maar later verhuisde het gezin naar Sleen, een klein dorpje 15 km buiten Emmen. Ik was heel veel bij haar en vond het fantastisch om haar mooie ladenkasten te zien met allemaal schelpen. Ze had, met hulp van haar vader, een doordacht systeem om alles bij te houden. Om wat voor schelp het ging, Nederlandse en Latijnse naam, familienaam, vindplaats en -datum, enzovoort. Ze had daar een grote kaartenbak van en ik was gefascineerd door de prachtige exemplaren met hun mooie Latijnse namen.
Ook ging ze regelmatig met haar vader op schelpenzoektocht. Dan gingen ze samen een weekendje naar Terschelling naar een bepaald stukje strand en dan vond ze weer bijzondere exemplaren die nog ontbraken in haar verzameling. En alle afdankertjes waren voor mij.
Wat was en is het nog steeds een genot om de prachtige schelpen te zien die er bestaan. Nu is dat allemaal beschermd en mag je geen schelpen meer meenemen, maar in die tijd (de jaren ’60 bedoel ik dan) was dat nog geen probleem. Ook ik begon met mijn eigen kaartsysteem. Ik had natuurlijk geen honderdste deel van háár verzameling, maar ik was er wel trots op. Want ik kreeg regelmatig mooie schelpen van mijn oom die eerst bij mijn opa en oma op de kast stonden. Sommige zo groot dat er een lampje in verstopt werd en de schelp licht gaf. Die grote hoorn heb ik nog steeds.
Al snel kende ik alle namen uit mijn hoofd, Nederlands én Latijns. Ik kreeg op mijn verjaardag een aantal mooie dozen om mijn verzameling in te bewaren.Ook waren er kistjes bij, prachtige kistjes waar de wijnflessen in zaten die mijn vader als Kerstgeschenk kreeg. Daar kon ik de grotere exemplaren in bewaren. En vanaf dat moment heb ik eigenlijk altijd met gebogen hoofd langs de branding gelopen als we naar zee gingen. Altijd speurend naar bijzondere of gewoon mooie exemplaren. In die tijd spoelde er hier aan de kust nog wel eens iets bijzonders aan, maar tegenwoordig is dat nauwelijks meer het geval.
Jannie verzamelde niet alleen zout water exemplaren, maar ook zoetwater schelpen. We gingen dan ook regelmatig met een emmertje en een schepnetje in een slootje in de omgeving zoeken naar slakken. Meestal had je dan levende exemplaren te pakken en heel barbaars gooiden we die in een pan met kokend water en als ze dood waren peuterden we met een scherp voorwerp het lijkje uit zijn huisje. Af en toe ging ik ook wel eens alleen op pad en dan waren dus alle exemplaren voor mezelf, in plaats van voor Jannie.
Eenmaal getrouwd verzamelden ook Jan en de kinderen mee en er staan nu overal weckflessen met schelpen van de verschillende Waddeneilanden. In de kamer heb ik twee vitrinekastjes waarin mijn mooiste schelpen en stukken koraal liggen. Het is nu strafbaar als je koraal meeneemt maar er is wel eens een keer iets voor me meegesmokkeld in een koffer.
En als je begint met het verzamelen van schelpen, krijg je ook al gauw te maken met fossiele schelpen en stenen. En naast het verzamelen van schelpen, heb ik inmiddels ook een verzameling bijzondere stenen. Bijvoorbeeld een paar stukken versteend hout, een stuk leisteen met een afdruk van een varenblad erin, eierkapsels van een haai, haaietanden, een brok ijzer,
Ook heb ik nu een verzameling kristallen en halfedelstenen verzameld. Daar horen onder andere een paar grote stukken amethist en rozenkwarts en engelensteen bij. Als je daarvoor open staat, kunnen deze stenen je helpen bij problemen in het dagelijkse leven. Zo’n jaar of tien geleden heb ik daar een cursus over gevolgd, maar ik doe er nu niets meer mee behalve genieten van de prachtige kleuren en uitstraling van wat er ligt.
Ik verzamel niet meer actief, ook al omdat ik nu natuurlijk veel tijd in bed doorbreng en ook het wandelen langs de branding behoort tot het verleden, maar de zee is overal in ons huis terug te vinden. En dat is fijn! Dat herinnert me aan het geluid van de branding, aan het krijsen van de meeuwen en het fijne zand tussen je tenen…Wie weet lukt het om dat van de zomer weer eens in werkelijkheid te voelen allemaal.En ben je geïnteresseerd in mijn verzameling, kom gerust langs en vergaap je aan de mooie exemplaren…
Tot morgen!
